چفيه‌ي من بوي شبنم مي‌دهد
عطر شب‌هاي محرم مي‌دهد
چفيه ي من، سفره ي دل مي‌شود
جمعه، با مهدي، مقابل مي‌شود
چفيه يعني يار مي آيد شبي
چفيه يعني لشکر پاک نبي(ص)
چفيه يعني شعر هاي با وضو
درد داري؟ درد خود با ما بگو
چفيه يعني کوفه معنا مي‌شود
چفيه يعني باز کوچه، باز درد
ذکر « يا زهراي » شب‌هاي نبرد
چفيه يعني « ياد ياران » ياد باد!
شب‌نشيني، زير باران ياد باد!
چفيه يعني ما شناسايي شديم
بي‌شهيدان غرق رسوايي شديم
چفيه يعني وسعتي مثل غدير
ناله‌هاي شرقي حاجي بصير
چفيه يعني من کجا؟ همت کجا؟
بچه هاي صاف و با غيرت کجا؟
چفيه يعني جمعه آقا مي‌رسد
باز با ام ابيها مي رسد
چفيه يعني وقت خوش عهدي بود
آخرين فرياد « انا المهدي » بود
چفيه يعني ناله هاي بي شکيب
شب پر از بوي خوش « امن‌يجيب »
چفيه يعني نينوايي رفته است
يک « شهيد شيميايي » رفته است
چفيه مي‌گويد: دل من پير شد
فصل پرواز « مسافر » دير شد
با علي با گريه « يا هو » مي زنيم
پيش زهرا باز زانو مي زنيم
آي چفيه! ما عنايت ديده ايم
باز تا معراج، با هم مي رويم
فارغ از غم هاي عالم مي رويم
از دلم تا کربلا يک يا حسين
مثل آواز خوش پير خمين
اي که بستي عهد و پيمان با ولي
تا شهادت نيست راهي، يا علي!
نظرات شما عزیزان:
|
